“ภาษามือเป็นภาษาที่มีวัฒนธรรม เหมือนกับภาษาพูด ภาษามือไทยเป็นวัฒนธรรมของคนหูหนวกไทย ซึ่งต่างจากภาษาพูดไทยที่เป็นวัฒนธรรมของคนที่มีการได้ยิน คนหูหนวกใช้สายตาในการมองภาพต่างๆ มากกว่าคนที่มีการได้ยิน ส่วนใหญ่คนทั่วไปคิดว่าภาษามือของคนหูหนวกในแต่ละประเทศเหมือนกัน เพราะการใช้ภาษามือดูแล้วเหมือนเหมือนกับภาษาใบ้ แต่ที่จริงแล้วภาษามือในแต่ละประเทศมีความแตกต่างกันมาก ภาษามือในประเทศไทยเป็นภาษามือไทยที่แตกต่างจากภาษามือประเทศอื่นๆ”
“ในปีพ.ศ. 2496 คุณหญิงกมลา ไกรฤกษ์ ได้จัดทําแบบสะกดอักษรนิ้วมือประดิษฐ์ คุณม่านฟ้า สุวรรณรัต ซึ่งเป็นคนหูหนวกเป็นหัวหน้าโครงการวิจัยภาษามือไทยของสมาคมคนหูหนวกแห่งประเทศไทย เป็นผู้นําในการจัดทําปทานุกรมภาษามือไทย เล่ม 1 (2529) และเล่มขยายเพิ่มเติม (2533) และต่อมากระทรวงศึกษาธิการได้ออกประกาศรับรองภาษามือไทยเป็นภาษาประจําชาติของคนหูหนวกไทยเมื่อ วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ.2542”